Bir yığın kare
Bir sürü yaşlı kağıt
Şöyle bir göz gezdirme anılar üzerine
An geçtiğinde ı harfini alıyor
Anlar geçiyor ve anılardan başka kalmıyor mana
60 yaşında bir adamın 60 yaşında olduğunu hatırlamak için ne güzel vesileler onlar
Zıpır bir çocuk, bir erkek kardeş ve bir ağabey, şiir okumayı seven bir genç, elleri güzel bir adam, sevilen bir öğretmen, bir süre sonra baba... Meğer ne çok yaşamış.
Farklı farklı mekanlar, eğlenceler, tüm hisleri orada
Saatini göstermek isterken ne masum çıkmış, masumane gösterişlerin hepsi orada
Çevresinde görmediğim suretler ve dinliyorum kimisi Adapazarı'nda, kimisi Muğla'da, kimisi toprak altında imiş
Kimisi mertmiş, kimisi iyi yürekliymiş. Kimisinden de bir cacık olmazmış
Meğer ne çok insanla tanışmış babam, bir hayatı olduğunu farketmek ne muhteşem
Annesinin fotoğrafına baktığında içi sızlar ve hatırlarım ki ruh her zaman aynı yaşta
Gözleri dolduğunda onun özlemini severim
Ve o gözler dolunca yatıştıracak şekilde aceleyle diğer fotoğrafa geçmek ister, içimi böyle acıtan ve beni bu kadar sevindiren ivedilik mi var?
Albüm kapakları kapandı, derin bir nefes alıp sırtını yasladı koltuğa.
Sanki 1000 basamaklı bir merdivenden çıkmış ve yorulmuşcasına yüzüme baktı
Kendini yaşlanmış hissedip hissetmediğini sormuştum ona
Fotoğraflara baktıktan sonra yaşlandığını farkettiğini söyledi
Haksız değildi, basamaklara bir bir bakınca merdiveni daha net gördü
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder