Küçüklüğümden beri üzerimden katiyen atamadığım nitelikler mevcut kahreden ve güçlendiren.
Sahiplenme-sahip çıkılma arzusu ve bununla beraber gelen kırılganlık, kıskançlık.
Kendimi bildim bileli aşığım türlü insanlara. İlahi güzellikleri hep fani bedenlerde buldum. İnanın bana yıllar geçtikçe fani simalarda artan çizgiler bana göre hayatın çeteleseydi, ve ben o çizgilere de dirilişle aşık oldum.
Kendimi bildim bileli demişken, kendimi bildiğimde bir kadın vardı yanımda. Beni üryan biçimde kollarına ilk alan o değildi, doğuran da değildi ve emdiren yine o olmadı. Fakat ilk aşkım ona aktı.
Sığınmacıyım başka bir deyişle. Uzun zaman evvel babam beni ağlatırsa "anne", annem ağlatırsa "baba", her ikisi ortaksa "teyze" diye haykırırdım. Çocukluk işte, çocukluk ama bazı şeyler halen üstüme yapışık bir lanet ve bir lütuf gibi.
Teyze kelimesi yalnızca bir hitaptı ve en fazla anne yarısı olabileceğine hiç inanmadım. Küsüratlarla pek aram yoktu zaten, paraları bile "bir para, iki para, üç para" diye sayardım.
Teyzem benim işlemeli altınımdı, paha biçemedim.
Zaman geçti. Çehrelerde çizgiler oluştu, çarpım tablosundan sonra küsüratları işittim, canlar gittikçe canlar geldi, Eslem adlı bir bebek doğdu ve teyzem halen evlenmedi.
Onun canını yakan tüm insanlara kızdığım gibi, onun canını yakan bir adamın boğazına bıçak saplamak istedim. Yırttırıp çöpe attırdığım nice bez parçaları o aptal adamın yadirgârlarıydı. Burada olsa yüzüne tükürürdüm.
Zaman geçti. 14 yaşıma kadar yaş günlerimi en evvel o kutladı, ilk kaçışımı onunla yaptım ve tarihi, insan yığını şehire ilk onunla ayak bastım. Yıl kaç? 2014
Eslem 5 yaşında. Ben kendimi 5 yaşında bildim, 14 yaşında değiştim.
5,14... 9 yaş, 9 yıl çok mu fazla be?
14 yaşındayken değiştim işte. Yaş günlerimde jest yapan birisi olmadı, çehrelerde artan çizgilere dokunamadım, küsüratlara tam hakim oldum.
Ama o halen evlenmedi.
Zaman geçti, şefkat yanını sinire bıraktı, teyzem hep bana sinirlendi. Büyüdükçe çirkinleştim sanırım, çirkinleştikçe uzaklaştım.
17'yim şimdi. 9 yıl öncesi kaç? 8.
8 yaşındaki o canda hep kendimi görürüm şimdi. Adı Eslem.
Bazen teyzemi herkesten kıskanırım. Onun en iyisi olmak için en iyisini ona sunar, en köpüklü kahveyi gayri ihtiyari ona yapar, en güzel yeri ona açarım.
İşte çocukluğumun süprüntüleri, ve benim anne yarım.
Benim anne yarım, benim çocuk yanım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder